تأثیر سیلیکات زیرکونیم بر خواص رنگی، چگونگی ذوب و ضریب انبساط لعابهای پرسلانی

در این مقاله، به بررسی تاثیر افزایش سیلیکات زیرکونیم در مقادیر 2 تا 14 درصد به لعاب پایه پرسلانی در دمای پخت 1350 درجه سلسیوس بر خواص فیزیکی و نوری و رنگ آن می‌پردازیم. با افزایش مقادیر یاد شده در لعاب، خواص آن از طریق اندازه گیری دانه بندی، رنگ، ضریب انبساط گرمایی، پراش پرتو X ، و آنالیز شیمیایی، و در نهایت مطالعه تصاویر در زیر میکروسکوپ الکترونی بررسی می‌شود. نتایج حاکی از آن‌اند که با افزایش سیلیکات زیرکونیم در دانه بندی و ترکیب شیمیایی ثابت تا 10%، تاثیر بسیار خفیفی بر رنگ مشاهده می‌شود. تغییرات رنگ در 12% شروع می‌شود و بعد از آن شدت می‌گیرد. میزان این تغییر به میزان بلورهای آزاد سیلیکات زیرکونیم وابسته است که ضریب شکست نور و ضریب انبساط گرمایی را به شدت تغییر می‌دهد. پراکندگی پردامنة نور در ترکیب 14%، به نسبت ترکیب 12%، سطح را از حالت درخشنده به مات تبدیل می‌کند. علاوه بر این، تعدد بلورهای بادلیت، اکسید زیرکونیم و سیلیکات زیرکونیم با ضریب شکست نور متفاوت، خواص ماتی سطح را افزایش می‌دهد بنابراین، ترکیب 12% می‌تواند یک نقطه بهینه برای لعاب نیمه کدر (اپک) شفاف با گرانروی مناسب باشد.